De Brabantse Olijfberg

Pinksterbede

Nu de taal geen probleem hoeft te zijn een pinksterbede:
Leave us not confortless….

Ik merk zo hier en daar dat het ons op gaat breken, deze tijd van aanpassen en behoedzaamheid:
Leave us not confortless…

A.s. zondag (3 mei) komt de kerkdienst vanuit de Protestantse kerk van Koudekerke (nl), met een morgengebed dat zowel voor Koudekerke als Antwerpen bedoeld is. Voorgangers: ds. Hans Neels en ds. Anne Gera Los.

Voor wie een zondagsgift als bijdrage aan de collecte wil geven: zou deze zondag kunnen denken aan het Minke Zuidemafonds, een fonds van het PSC dat geld beschikbaar stelt om kinderen van minder draagkrachtige ouders te ondersteunen, zodat hun kinderen in de gelegenheid zijn naar school te gaan.Uw giften zijn welkom op: BE21 7785 9051 1403, t.n.v. Protestants Sociaal Centrum, Antwerpen o.v.v. Minke Zuidemafonds (schoolfonds).

Ons bereikte het droeve bericht dat op zaterdag 18 april dr. Egbert Rooze overleden is. Van 1986 tot 2008 was Egbert verbonden als predikant aan onze gemeente, de Brabantse Olijfberg. In zijn tijd heeft het gemeenteleven een hoge vlucht genomen. Veel Assyrische christenen en Pakistaanse en Afrikaanse vluchtelingen kwamen via het PSC in onze kerk terecht en vonden daar een gastvrij onthaal. Ds. Rooze wist velen aan zich te binden. Ook in zijn maatschappelijk élan wist hij velen te motiveren tot een bewust en kritisch betrokken sociale bewogenheid. Bekendheid kreeg hij met het kerkasiel, toen mensen zonder papieren veertiendagen in de kerk bivakkeerden. Dat er aan zijn dienstverband een abrupt einde kwam is door velen betreurd. 
Wij schrijven een week na Pasen. De spiraal van leven en dood is doorbroken door de Opgestane. In het licht van Pasen klinkt de roep: vrede met u. Dat het werk van onze handen in de wederopstanding aller dingen door Christus wordt meegenomen, mag ons troosten.
Onze oprechte deelneming gaat uit naar zijn vrouw Tetty, het gezin Rooze en verdere familie.

---

De uitvaartdienst in beperkte kring vond plaats op vrijdag 24 april, 10u30. De viering kon via live-stream gevolgd worden.

---

BRF-200418-Rooze-Egbert-Antoon

Pasen als ijkmoment…

Ik was het bijna vergeten, dat het vastentijd is. Het lijkt wel alsof al die mooie voornemens van ons wat onnozele spelletjes zijn: geen vlees, geen alcohol of zonder plasticverpakking…zelfs het voornemen om eens een stevig boek ter hand te nemen, waar slaat het op? De heftigheid van de maatregelen die ons allen treffen hebben al die mooie ideeën een beetje overvleugeld, lijkt het wel. Maar ook, juist de restricties, die ons allen gelden, maken dat er ook zomaar spontaal een verbondenheid tussen mensen ontstaat. We beseffen opeens dat we samen-leven. Buren halen boodschappen voor ouderen aan de overkant. Het laten bezorgen van een pizza wordt  haast een daad van hulpvaardigheid: die mensen moeten ook hun zaak verder zetten. We groeten elkaar op straat opeens met een zekere eerbied, op afstand, maar je ziet elkaar. Opeens beseffen we hoe ongelofelijk verwend we waren, met een huisarts om de hoek, een ziekenhuis. En ook, je moet er niet aan denken als nu de stroom zou uitvallen.  Toen we hoorden over de ebola uitbraak in Afrika hebben we ons dat niet gerealiseerd, dat toen, voor die mensen, dergelijke voorzieningen als die wij hebben lang niet allemaal voor handen waren.  Veel om over na te denken.

Alsof we gewone dingen nu pas op waarde schatten: dat je elkaar ziet en spreekt. En nu het Pasen wordt overvalt mij het gevoel dat wij dat paasgebeuren misschien ook weleens wat te makkelijk hebben laten passeren…..maak het allemaal niet te heftig: dat Jezus sterft is natuurlijk zeer aangrijpend, maar als Hij dan drie dagen later opstaat uit de dood, dan hebben we het ook wel weer gehad; dan zetten we ook snel een vrolijk muziekje op en genieten van het mooie weer en de aanstormende lente. Al die zware thema’s…

In het evangelie was Pasen altijd al een ijkmoment: niet zomaar wat tragische voorvallen, maar een herijking van waarden, en wat voor een mens echt fundamenteel is om te weten. Ja, het gaat over heftige dingen, over doodgaan en dat dat zomaar kan. Maar ook een ijkmoment van wat je aan God hebt. Dat zelfs als je ‘mijn God’ roept in verlatenheid, dat niet betekent dat God je niet ziet…. Maar opstanding is danook iets anders dan dat wij virusvrij getest worden en weer verder kunnen leven, gewoon weer verder, op de oude voet verder…, als was er niks gebeurd.  Wij denken nu dat we na de coronacrisis misschien toch een beetje anders met het leven om zullen gaan…we moeten het nog zien. Maar Pasen was vanouds al lang voor wij het beseften zo’n moment van no return: je hebt er echt wat aan. Weten dat dit sterfelijke bestaan, our frailty flesh, voor God reusachtig belangrijk is en dat God ons er doorheen haalt, niet met vrome woorden, maar door zelf daar dwarsdoorheen de weg open te leggen naar een bestaan, niet virus vrij, maar wel de diepste angst voorbij. Dat was Pasen vanouds, en dat vieren wij, komende week , hoe dan ook, weer.

Lord of all life and power,
who through the mighty resurrection of your Son
overcame the old order of sin and death
to make all things new in him:
grant that we, being dead to sin
and alive to you in Jesus Christ,
may reign with him in glory;
to whom with you and the Holy Spirit
be praise and honour, glory and might,
now and in all eternity.
All:   Amen.

( morgengebed van paasmorgen, book of common worship)

Ds Hans Neels

Goede Vrijdag, vrijdag 19 april

Zowel de Pakistaanse gemeenschap als de Arabische kerk hebben op die dag een eigen viering, ieder vanuit hun eigen traditie.

16.00 uur: Voor de Pakistaanse gemeenschap is dat een lange dienst, waarbij elk kruiswoord door iemand wordt becommentarieerd. Deze dienst begint om 16.00 uur en kan wel tot na 18.00 uur duren.
Om 19.00 uur begint de Arabische dienst.

Tussen de ene en de andere dienst in is er een Nederlandstalig meditatief moment, gelegenheid biedend aan ieder om het slot van de een en de kop van de andere dienst mee te maken. Tussendoor houden wij in het Nederlands n.a.v. schilderijen over momenten op de kruisweg van Jezus een meditatief.

Paasfeest, zondag 21 april

Om 10.00 breken we brood en daarmee ook ‘de Vasten’ (dé-jeûner) in een korte avondmaalsviering, in de kring, voor in de kerk.
Om 10.30 uur begint dan de eigenlijke Paasdienst, in de tuin uiteraard, buiten in de hof. Van verschillende kanten worden Paasliederen gezongen, de Paaskaars wordt aangestoken en we gaan , in een rij(dans?), voor een vrolijke dienst de kerk in.